Mestor

[img][/img]
Miano: Mestor. Imię pochodzące z mitologi greckiej- według niektórych źródeł, osoby je noszące nie były zbyt znaczące. (wśród nich było m.in. dwóch książąt). Nazwa mestor mogła również oznaczać "doradcę".
Płeć: Znany jako osobnik płci męskiej, samiec, basior.. ♂
Wiek: Jest jeszcze dosyć młodym, acz doświadczonym wilkiem. Mimo swojego szczenięcego wyglądu ma on prawie 3 lata, aczkolwiek niemożliwe jest tego dokładne określenie.
Wygląd: Futro ma krótkie i gęste, niezbyt sprawdzające się w ekstremalnych, mroźnych warunkach. Jego kolor można nazwać barwą nocnego nieba - jest czarne, ale w świetle (jakimkolwiek by ono nie było) przybiera niebieskawy, matowy połysk. Nos ma ciemno-szary, o odcieniu starego różu. Język ma natomiast niesprzecznie różowy, kły lekko żółtawe a podniebienie oraz wargi czarne. Budową przypomina szczeniaka, a może nawet tym lepszym określeniem będzie jamnik. Jest niższy niż większość dorosłych basiorów, ma bardzo mizerną, kościstą posturę - ale zamiast tego jest bardzo długi. Wraz z ogonem (nieposiadającym pędzelka na końcu) jego długość mogłaby być porównywalna z długością dwóch dojrzałych wilków. Poza tym jego lewe oko ma kolor płynnego złota; prawe natomiast jest sczerniałe, a ma to związek z rozległą, 'dymiącą' blizną, rozciągającą się od od prawego policzka po szyję.
Od pewnego czasu, po linieniu, jego futro przybiera w niektórych miejscach białawy a w niektórych szarobrunatny kolor.
[link][link][link][link][link][by Inter][klik]
klikojtaklikojta

Charakter: Krótko pisząc - szalony buntownik, często postrzegany jako dziecinny i nieogarnięty.
Historia: Niestety nie ma zbyt wielu informacji na ten temat, ponieważ basior cierpi na częściową amnezję. Pewnego dnia obudził się sam w gęstym lesie, znając jedynie, tak jakby podświadomie swoje imię. Wyruszył na długą i męczącą wyprawę, aby dojść właśnie tu - w obrzeża krainy Moon Call. Postanowił znaleźć tu schronienie wśród innych wilków, a i kto wie, może przy okazji poznać swoją prawdziwą historię?

Znajomości
Rodzina: Nieznana
Przyjaciele: Dosłownie garstka, ale tu nie chodzi o ilość - a o jakość.
Wrogowie: Raz, dwa, trzy - dzisiaj zginiesz ty. {...}
Partner/Partnerka: Zauroczenie jest niejedno, no ale.. {...}
Wataha: Kiheitai

Orientacja seksualna: Biseksualizm ♀, ♂
Powitanie: Kia ora (j.Maori)
Wymowa: Lubi się ttnąć przy litterze "t"
Zapach: Charakterystyczny, porzeczkowo-cytrynowy. Zdaje się być on nienaturalny, wywołany przez różne bodźce (perfumy? sok owocowy?), ale to zwykły zapach Mestora. Dzięki niemu potrafi być wśród znajomych bardzo dobrze rozpoznawany, a zarazem wśród wrogich czy obcych może być niewykryty, gdyż żaden przeciętny wilk nie ma prawa tak sam z siebie pachnieć. Być może ma to coś wspólnego z jego genetyką, w końcu nikt nie twierdzi, że jest on czystokrwistym wilkiem.
Tryb życia: Mimo pozorów, to w nocy dopiero potrafi wykorzystać w pełni swe ukryte talenty. Ma on co prawda 'niby' fobię przez mrokiem, ale została ona wymuszona przez niego samego po amnezji (tak, ma to związek z nieznaną historią). Po zmroku potrafi być bardzo błyskotliwy i inteligentny; pokazuje swoje romantyczne strony tudzież przejawy ostrej agresji - w zależności od powagi sytuacji, którą trudno mu wyczuć za dnia. Dzięki swemu umaszczeniu, właśnie nocą ma najlepsze warunki do ukrywania się, tropienia i polowania. Swoją poważniejszą stronę natury potrafi pokazać również w pochmurne i deszczowe dni.
Inne: Jego największym dziwadłem można nazwać lubość do smakowania krwi innych wilków, oraz przejawy masochistyczne. Jego 'wampiryzm' często może być silniejszy od niego i prowadzić do niechcianych sytuacji.