Góra Rzeki

Czysta, przejrzysta woda, płynąca spokojnym nurtem wgłąb doliny. Piaszczyste brzegi, stanowią wyjątkowo stabilne podłoże (zwłaszcza, gdy weźmie się pod uwagę masę terenów bagiennych, które znajdują się w okolicy).
Duża ilość ryb oraz niezbyt głębokie koryto rzeki to dość atrakcyjne połączenie, przywabiające zwierzęta, które odżywiają się wodnymi stworzeniami.

Przybył "z dołu" wraz z resztą wilczych towarzyszy, którzy niczym zaślepione światłem ćmy podążali za nim. Zatrzymał się gwałtownie, dostrzegając w oddali zarys kilku sylwetek.... tak mu się przynajmniej wydawało. Zerknął na resztę, jakby wyczekując jakiejkolwiek reakcji z ich strony.

/Az znowu robi za MG xP

Wadera wkroczyła na ten teren zaraz za liderem paczki i przystanęła. Ona także coś dostrzegła.. Tajemnicze postacie stały dość daleko, więc samica wytężyła wzrok, chcąc ocenić, z czym właściwie ma do czynienia.

Mes, widząc owe rozmazane postacie, miał się zapytać "czy to naleśniki?!!?" - ale darował sobie. Przez takie pytanie mógłby dostać oczywiście, tradycyjnie w pysk. A chciał przecież jeszcze kiedykolwiek dostać nagrodę. Stanął obok szaraka, próbując wypatrzeć jakieś szczegóły.. jakiekolwiek.

No to on stanął ogok Meteora (: D) i wykorzystując chwilę czasu zrzucił ptaka na ziemię i zaczął go zjadać, najpierw, standardowo wykorzystując usłyszane wcześniej informacje oderwał głowę i zjadł środek zwierzęcia.
Za dobre toto nie było, ale przynajmniej zaspokoi nieco jego wiecznie głodny brzuch. Gdy podniósł łeb ujrzał te postacie, o których ktoś chyba wspominał.
Wpatrzył się w nie,zastanawiając się kim mogą być.

W oddali, tuż przy rzece, przebywało niewielkie stadko, składające się z kilku łani i jelenia. Na pierwszy rzut oka wszystkie wyglądały na zdrowe i wystarczająco dorosłe, by nie mieć problemu z ucieczką przed atakiem wilków. Jeleń, jak na przywódcę przystało, obserwował okolicę, wypatrując ewentualnego zagrożenia, podczas gdy pozostali członkowie stada pożywiali się w najlepsze, bądź też gasili pragnienie przy wodopoju.

Skoro póki co, nie posiadał konkretnych zadań do wykonania, zajmował się tym, co zwykle - biegał bez celu, potykając się i atakując Bogu ducha winne owady. To przepłoszył motylka, to znów kłapnął zębami na muchę...
Bawił się w najlepsze, do momentu,w którym uświadomił sobie, że podczas wędrówki, zapodział krucze truchło.
- Znów nie mam co jeeeeść... - lamentował.

Przyszła za nimi patrząc na całe zbiorowisko, ktoś się skapnie, czy też nie? Nie znała nikogo byłą trochę speszona. yy...
-Witam.- Starała sie być pewna, ale w rezultacie jej głos zachwiał się. Chciała nie sprawiać wrażenia, że człapie za nimi jakiś czas, w dosyć bezsensowny sposób.
Prawdopodobnie jej głos usłyszał tylko basior o szarawej sierści (Inter). Może i nie lubiła samców, ale dzisiaj było chyba inaczej.

- Ćś! - uciszyła Az'a i przylgnęła do ziemi momentalnie. Tak, właśnie zorientowała się, że tajmnize sylwetki to idealna zwierzyna łowna, a przywódca tej grupy już zajął się wypatrywaniem zagrożenia.
- To jelenie... Co robimy? - spytała, patrząc na Kahei'ego. Zwierzęta znajdowały się dość daleko, więc trzeba obmyślić dobrą strategię, jak do nich podejść niezauważonym.

Natomiast Icy w przeciwieństwie do Narkomanthik nadal trzymała się na uboczu, tym razem w takiej odległości, by nie mogli jej dostrzec. A przynajmniej nie powinni. Wcześniej wystawiła im się jak na talerzu, ale skoro postanowili nie zauważyć to teraz się nieco pobawi.
Stała spokojnie za jednym z drzew nieco pochylona do przodu obserwując uważnie całkiem sporą grupę. Czyżby zamierzali zapolować? Uniosła łeb by rozejrzeć się za ich potencjalną ofiarą i dostrzegła stadko, które również zlustrowała uważnym wzrokiem. Szybko jednak powróciła do wcześniej wymienionej watahy.

Rzucił okiem na nowo przybyłą. On był śnieżnobiały, a nie szary, tak na marginesie. Już miał jej coś odpowiedzieć, gdy usłyszał Nen. Tak jak ona przylgnął do ziemi obserwując stadko
- Proponowałbym wydzielić każdemu jakieś zadanie, będzie łatwiej. - powiedział cicho do alfy, chociaż ten zapewne ma lepszy plan w formie "Biegniemy najszybciej jak się da skaczemy na przywódcę i nadziewamy się na jego rogi. Przecież to tylko kolejny test!"
Zachował to dla siebie i poszurał ogonem po ziemi. Mimo wszystko był podniecony polowaniem, lubił polować, chociaż ostatnio jego pożywieniem były niewielkie zwierzęta. Ostatnio - odkąd stracił rodzinę. Na większą zwierzynę polował ze dwa razy..

Nagle wadera odwróciła się dostrzegła Icy (większa spostrzegawczość).
Zmrużyła oczy i uśmiechnęła się podle.
-Pewien wilk chyba się przed nami kryje.- Powiedziałam w miarę głośno, tak aby niektórzy mogli się skapnąć, że dołączyłam i że w ogóle tutaj jestem.
Jednakże skuliłam się widząc stadko. Dzięki odrobinie większej spostrzegawczości od reszty spostrzegłam delikatną rankę na tylnej nodze jednej z saren. Serio, nawet lekko utykała. Nie była Narkomanthik jednak taka pewna.
-Jedna delikatnie utyka.- Mruknęła do samca, jakby już należała do tej grupy.

Zrzucił z siebie kruki. Przeszkadzałby by mu tylko. Zrobił kilka kroków w tył, siadając z nisko pochyloną sylwetką. Nie był aż tak wielki, ażeby musieć się płaszczyć na ziemi. Zbytnio się niczym nie przejmował, obserwując tylko szaraczka. Ogonem delikatnie pacał o ziemię. Był kategorycznie zamyślony.

Zastrzygł uszami nie zmieniając swojej pozycji. Nadal stał, wypatrując potencjalnej ofiary wśród grupki jeleni. Znów przez moment wyglądał, jakby pogrążył się w zadumie, szybko jednak wyrwał się zeń i odwróciwszy łeb w stronę reszty, zauważył "nową". Nota bene coś do niego mówiła, jednak wydawał się nie zwracać na to większej uwagi. Nic nie mówiąc ruszył, okrążając stado łukiem, jednak wciąż utrzymywał w miarę daleką odległość, co nie zmienia faktu, że jelenie miały pełne prawo, aby go zauważyć. Kahei nie wydał rozkazu, więc reszta nie powinna za nim podążyć.

- Ach cóż za tempo, a jaka spostrzegawczość! Doprawdy jestem pełna podziwu. Chyba szczeniak szybciej by mnie wykrył.
Nawet jeśli nie było to do końca zgodne z prawdą (chociaż kto wie?) to Icy najwyraźniej świetnie się bawiła. Nie, błąd. Wyszła zza drzewa z równie znudzoną miną co wcześniej, a jej chłodny głos skutecznie rozwiewał ewentualne wątpliwości. Przespacerowała się swobodnie obserwując uważnie tyły grupy jakby byli jakimiś eksponatami w muzeum. Dopiero teraz dało się zauważyć całą jej posturę - chociaż większość pomyślałaby raczej JEGO. Jaka normalna wilczyca osiągała rozmiary przeciętnego samca, jak nie nieco większe? Była mutantem i tyle. W dodatku była umięśniona jak niejeden basior - brakowało jej tylko pewnego narządu rozrodczego, ale to chyba oczywiste. Usiadła sobie spokojnie obserwując poczynania grupy najwyraźniej nie mając zamiaru na razie robić czegokolwiek.

Ucho wadery wykrzywiło się w stronę nowego, nieznajomego głosu, należącego do nowoprzybyłej.
- Czyżby? - spytała podejrzliwie i rozejrzała się, lecz nie spostrzegła ukrytej Icy. Zauważyła ją dopiero, gdy wyszła z ukrycia, lecz nawet nie odezwała się doń. Zupełnie, jakby wyczuła złłą aurę, bijacą od tej samicy...
Następnie przeniosła wzrok z powrotem na stado, mrużąc ślepia.
- Dzięki na informację. - rzuciła jeszcze do samicy. Lecz mimo wszystko, Nen nie zdołała zauważyć kulejącego osobnika. No, trudno.
Nagle drgnęła lekko, chcąc iść za przywódcą, ale w ostatniej chwili postanowiła nie ruszać się z miejsca. Zastanawiało ja tylko, co on właściwie wyprawia? Chce zniweczyć polowanie? A może ma jakiś plan? Trochę zirytował ją fakt, że grzywiasty basior nie poniformował o swoich zamiarach.

Przylgnął do ziemi, wpatrując się wygłodniałym wzrokiem w jelenie. Do nowo przybyłej jedynie nieznacznie skinął pyskiem. Najpierw jeść, potem zawierać nowe znajomości - brzmiała jedna z jego głównych prawd życiowych.

Narkomanthik miała rację. Jedna z łani, choć dla większości wilków było to niezauważalne, miała drobną rankę na tylnej nodze. Zupełnie, jakby już nadziała się na kły jakiegoś drapieżnika.
Stała jednak w samym środku stadka, doskonale chroniona przez pozostałych towarzyszy.
Jeleń natomiast bez problemu zauważył wilka, okrążającego łukiem jego podopiecznych. Szybko zaalarmował łanie, a te zerwały się do chaotycznej ucieczki.

Wadera z delikatnym zażenowaniem pokręciła pyskiem i podlazła hamsko do basiora, który się czaił do ataku.
-Po pierwsze: sarna po środku delikatnie kuleje, a po drugie: mamy niechciane towarzystwo, to znaczy nie chcianą osobę, w tym przypadku nie mnie. Ja się tu tylko chamsko dołączam.- Pewnie się wkurzy, ale co tam. Stwierdziła oczywiście zachowywała się cicho i była przykulona, nie spłoszyła stada na szczęście, była zręczna i z gracją omijała przeszkody. Ale przybliżając się do nich ukazała się wszystkim. Była doprawdy ciekawa ich reakcji.
Błagam, byle by były to dobre wilki.
Zignorowała zły charakter. Choć czuła zagrożenie nie ze strony wadery, lecz ze strony samca.
Napięła mięśnie gotowa do skoku, aby zaatakować wraz z innymi. W między czasie odpowiedziała z uśmiechem na skinienie pyskiem.

Wadera znów drgnęła, ale postanowiła przeczekać. Jeżeli będzie potrzebna, Kahei z pewnością da sygnał do ataku. Tak więc samica przylgnęła do ziemi jeszcze bardziej, jednocześnie zniżając łeb i kładąc uszy po sobie. Czekała...

Oho, oho! Zaczynało się robić nieco ciekawie. Wbiła wzrok w Przywódcę próbując rozpoznać powody jego postępowania. Czyżby zamierzał wysługiwać się swoimi poddanymi, by samemu stać i grzać tyłek, albo nawet nie kiwnąć pazurem? Najlepiej zostawić ich na pastwę losu i czekać, aż przyniosą mu gotowe danie? Bo jeśli tak... to już czuła do niego miętę. Tymczasem to jedno płaszczące się coś co raz po raz powtarzało o jej przybyciu sprawiło, że Icy miała ochotę zacząć się śmiać jak rasowy psychopata, niestety mamusia, tatuś i siostrzyczka byli urodzonymi, znęcającymi się sadystami, którzy wychowali ją na równie okropną osobę i smoczyca rzadko kiedy się śmiała. Zamiast tego wzmocniła pogardę bijącą jej z oczu, ale nadal obserwowała nie ruszając się nawet o centymetr. Po co więc tu siedziała? Ha, ciekawostka. Zastanawiała się natomiast, czy wilki będą sobie tak siedzieć przy ziemi, póki łanie nie znikną im z widoku, bądź dopóki nie umrą. W każdym razie jej się nigdzie nie spieszyło, a obie rzeczy obejrzałaby z przyjemnością.

Co z tego, że jelenie go spostrzegły, skoro nie zauważyły reszty wilczego towarzystwa? Ewentualne głosy pod postacią pytań zupełnie do niego nie docierały, jakby ogłuchł. Nie czekając dłużej na ewentualne reakcje ze strony reszty, popędził galopem w stronę rozproszonego stada, wszak chaotyczna ucieczka tylko ułatwiała zadanie upolowania odłączonego od grupy zwierza. Być może właśnie takim posunięciem miał zamiar zapędzić kilka z nich prosto w szczęki swoich. Nie biegł długo, ledwie wyrwał się na parę kroków, coby postraszyć garstkę łani.

Biały basior miał w nosie Icy. Właściwie nie zdawał sobie sprawy z jej obecności, pochłonięty polowaniem.
Spojrzał na lidera, który zaczął się oddalać. Tak, miał ruszyć zanim, ale Nen nie ruszyła się z miejsca, tak więc i on został na swojej pozycji obserwując poczynania samca.
Młodzik czuł zapachy śnieżnej oraz brązowej wadery, był nieco zaniepokojony ich obecnością, nie lubił jak ktoś go, czy raczej ich, śledził i wpychał nos w nie swoje sprawy. Zapewne po polowaniu o ile coś upolują, dwie natrętne muchy będą kręcić się wokół nich chcąc coś skubnąć, niczym jakieś hieny czy sępy.
Z rozmyślań wyrwał go odgłos kopyt. Natychmiast podniósł łeb. Kurde, kolacja im ucieka!
Kehin irytował go coraz bardziej, już nawet on, roczny podrostek wiedział że takie podchody spełzną na niczym!
Przywódca zerwał się do biegu.Gdyby choć trochę pomyślał! Kahei był strasznie, STRASZNIE wolny, najszybszy z tej grupy był właśnie on, Inter, z łatwością mógłby zapędzić stado w stronę czającej się gromady

Wadera miała ochotę walnąć faceplm'a widząc reakcję przywódcy.
-Matkoo...- Warknęłam jakby mając w dupie wzrok Icy, jedynie spojrzałam na nią ukradkiem dość pogardliwie. Było nas więcej, nie bałam się jej. Z resztą i tak bym się jej nie bała.
Odwróciłam wzrok na biegnące łanie i przywódcę, który wydawał się dość... i nagle orle oczy mogłyby spostrzec dziki przebłysk w oczach. On chce zadziałać jako przynęta, ale tak abyśmy my oberwali! Nie podzieliła się to jakże nieistotną informacją z innymi. Może się mylić, choć jest inteligentna. Woli nie ryzykować, a może jej się tylko idiotycznie zdaje.
Nagle zabuzowała we mnie złość, sama się dziwiłam czemu.
Czuła się jak natrętna mucha, choć nią nie była. Wprost przeciwnie, miała dobre intencje. Zasmutała trochę, ale zaraz potem się ocknęła.

Kahei'owi udało się odciąć od stada zaledwie dwie łanie, które naganiane pędziły wprost na przyczajone wilki. Nie było wśród nich tej rannej, która mimo obrażeń, szczęśliwie oddalała się w stronę pobliskiego gaju.
Jeleń tymczasem, zamiast uciekać wraz z resztą, ruszył na atakującego wilka, celując porożem w jego bok.

- Rany, rany, rany, rany... - powtarzał i wreszcie zerwał się z miejsca, podekscytowany. Odbił w lewo, próbując odciąć łaniom jedną z możliwych dróg ucieczki.
Przelotnie zerknął na Icy, która z jakichś powodów wydała mu się większym zagrożeniem, niż jeleń uzbrojony w poroże.

Wadera skupiła się na biegnących łaniach. Jej ogon delikatnie poruszał się na boki, tak jakby miał pomóc w skoncentrowaniu się. Wreszcie samica spostrzegła, że nadeszła odpowiednia chwila, a czarny wilk już wybrnął naprzód. Nenille wybiła się od tylnych kończyn i wystrzeliła niczym torpeda. Zatrzymała się po lewej stronie Yakuin'a, odcinając drogę ucieczki łaniom jeszcze dobitniej. Następnie ugryzła jedną z nich w tylną nogę, robiąc uderzająco podobną ranę do tej, którą inna łania już miała wcześniej.

Warknął. A jakże, zagnaj na nas jelenie, nawet nie mówiąc wcześniej co planujesz. Inter zamiast atakować uskoczył w bok. Nie miał zamiaru znów odnieść obrażeń przez tego ignoranta. Był szybki, z łatwością dogoni łanie gdy te już tędy przebiegną. Przyczaił się obserwując sytuację i napinając mięśnie do skoku, gdy jedna z saren zaczęła się do niego zbliżać, oderwał się od ziemi celując w bok zwierzęcia. Gdy tylko wczepił się w nią pazurami zaczął kąsać ją po nogach i w ogóle gdzie popadnie.
Istniała także wersja a - nie trafił, łania mignęła obok niego albo w ogóle doń nie dobiegła. W takim wypadku Inter pobiegł by za nią, lub w jej stronę i starał zaatakować z boku, kłami trafić w szyję.