Delta Rzeki

Ech.. No i chyba nici z posiłku. Jej żołądek zacharczał głucho. Idą stąd, czy nie? Wadera jednak nie upomniała się o swoje potrzeby, a tylko zerknęła w kierunku Raum. Ona chyba też jest głodna... Samica zwilżyła nos językiem, a następnie usiadła. Jej źrenice wzniosły się ku niebu. Hmm.. Księżyc niemal przecinał się na pół, takie sprawiał wrażenie. Niemal idealna połówka.. Ale chmury przykrywały go od boku i nachodziły na niego coraz bardziej, zatrzymując blask tego cudownego, świecącego obiektu... Okolica naprawdę pociemniała i ciężko było cokolwiek dostrzec o tej porze, więc chyba nigdzie się stąd nie ruszą.

/ kurczak, Inter mi wsiąkł...

Wydał z siebie dźwięk niezadowolenia, coś w deseń "tsh" i przeniósł wzrok na jasną wilczycę, Nen. Rzadko kiedy proponuje coś sam z siebie, a chęć wilczycy do walki z niedźwiedziem początkowo do niego nie przemawiała, później co prawda lekko się rozkręciła, ale znów pragnęła załagodzić sytuację. Brak jej odrobiny perswazji, ale nadawałaby się na dyplomatę. Główną przyczyną zaprzątania mu myśli na chwilę obecną, była właśnie Nen.

// no.. ;<

Cóż, zapewne brak jej perswazji, gdyż nie należała do watahy i właściwie nie zdążyła wyrobić sobie reputacji. Ale z pewnością z czasem nabrałaby doświadczenia.
Cóż, jako takie zdolności dyplomatyczne miała, tak przynajmniej sądziła. W każdym bądź razie - wciąż wpatrywała się w przepołowiony Księżyc, który lada chwila zniknie za nocnymi chmurami.
Nagle nabrała podejrzeń, a właściwie miała tylko dziwne wrażenie, że ktoś się na nią patrzy. I to bynajmniej nie wcześniej już wspomniany Księżyc. Kątem oka zerknęła w kierunku wilków, konkretniej na Kahei'a. Ale szybko odwróciła wzrok. Jak będzie czegoś od niej chciał, sam rozpocznie rozmowę. A może czekał właśnie na jej reakcję? Hmm...

/ może wróci... xP

Trudno powiedzieć czego właściwie oczekiwał, wiedział o niej tylko tyle, że jest milcząca i woli rozwiązywać konflikty pokojowo, niźli wojną i bezsensownym przelewaniem krwi.
- Masz podobne zdanie jak tamten? - Ni stąd ni zowąd strzelił właśnie tym, a nie innym pytaniem, nie spuszczając wzroku z wilczycy. Był ciekaw jej zdania na temat tamtej sytuacji, bo wcześniejszą mimikę mógł zrozumieć dwuznacznie.

Kiedy usłyszała głos Kahei'a, odwróciła łeb w jego kierunku, stawiając jednocześnie uszy na sztorc. Domyśliła się, że 'tamten' to Infer. Właściwie nie było nad czym tu się zastanawiać.
- Nie. - odparła krótko i jakże rzeczowo.
- Nie lubię zabijania innych. W tym wypadku ta niedźwiedzica chciała tylko odzyskać młode... Chociaż szczerze powiedziawszy, intryguje mnie fakt, dlaczego nie puściłeś tego malucha wcześniej... - oświadczyła łagodnym, spokojnym głosem, opatulając jednocześnie łapy ogonem.

- Test. - Odpowiedział krótko, jak już wcześniej tłumaczył, jednak wilczyca miała pełne prawo zignorowania wcześniejszych słów.
- To był zwyczajny test. - I gdzieżby tam znowu świadczący o jego egoizmie, raczej... chęci popełnienia samobójstwa? Wszak gdyby nikt go nie "uratował", prawdopodobnie leżałby martwy w miejscu, gdzie właśnie... leżał.

// jednak Inter poszedł spać xP

A więc nie będzie jedzonka... No cóż, chyba przeżyje do jutra, aż tak głodna, żeby umrzeć mimo wszystko nie była. Jako, że siedziała blisko wilków przysłuchiwała się rozmowie, owinęła ogonem łapy i rozejrzała się, w poszukiwaniu czegokolwiek do jedzenia, nie potrafiła zapomnieć o głodzie.

Wadera kiwnęła łbem, przyswajając sobie jego słowa.
- Test.. - powtórzyła cicho, przyglądając się basiorowi uważnie.
- Testowałeś nas czy niedźwiedzie? A może swoją wytrzymałość? - zagaiła i wyszczerzyła kiełki w lekkim uśmiechu. Nie był on oczywiście kpiący czy złośliwy, po prostu z lekka zadziorny. Sama zresztą była bardzo ciekawa odpowiedzi.

// no trudno, dokończycie kiedy indziej ;P //

- Ano...
Bardzo ostrożnie wtrąciła się w ich rozmowę próbując zwrócić na siebie uwagę.
- To może pójdziemy zobaczyć co z tym jeleniem?
Zaproponowała nie wiedząc już co ma ze sobą zrobić, ale nadal była niesamowicie głodna i nic nie zmieniało tego faktu, że jeśli jej nie nakarmią to będzie marudzić aż uschnie/zdechnie/zaśnie/nie dadzą jej czegoś do jedzenia.

- Powiedzmy, że był to jednocześnie test na zaufanie, wierność, oddanie oraz sprawdzenie granicy cierpliwości niedźwiedziej mamy. - To ostatnie nie było prawdą, ale kogo to obchodzi? Ważne, że wetknął błahy powód do tego wszystkiego, co może zostać źle odebrane. Właśnie o to mu chodziło?
Zerknął na Räum, która przerwała im dalszą rozmowie.
- Idźcie, jeśli chcecie. - On miał jeszcze pare spraw do załatwienia, więc zmyje się zaraz po nich.

Wadera kiwnęła łbem, ale nie zamierzała jeszcze odejść.
- I co? Zdałam test? - spytała, uśmiechając się lekko. Kątem oka zerknęła na Raum, lecz nie na długo, gdyż swym spojrzeniem z powrotem powiodła do Kahei'a.

Kiwnął pyskiem w odpowiedzi, która znaczyć miała jednoznacznie "tak". Zastrzeżenia miał, ale wolał sobie je odpuścić, przynajmniej na razie... Wstał i powiódł wzrokiem w zupełnie przeciwną stronę, obracając też swoje ciało w owym kierunku.

Że niby ma zostawić Przywódcę? Bez szans.
Uwaliła się zdecydowanie na ziemi opierając łeb na łapach i spojrzała na Nenille świdrującym wzrokiem. Jej ogon raz po raz uderzał o ziemię miarowo, ale wilczyca postanowiła się po prostu przysłuchiwać i chwilowo zignorować głód. Co za poświęcenie w słusznej sprawie! Widząc, że Lider się podnosi zerknęła na niego, ale nie poruszyła się. Spokojna Räum? Patrzcie i podziwiajcie, bo rzadko kiedy można ją taką zobaczyć!

Samica również się podniosła. Widać było, że się wahała, ale.. kiedyś ten moment musi nadejść. Dlaczego nie zrobić tego teraz? Właściwie już się czuła, jakby przynależała do tej sfory, tylko że nie robiła tego oficjalnie.
Wzięła głęboki wdech i ruszyła w kierunku Kahei'a. A skoro ten ją także tolerował, a nawet zapraszał na swoje tereny i zachęcał do dokończenie jelenia - uznała, że nastał właściwy moment.
Obeszła basiora dookoła i zatrzymała się przed nim.
- Bo.. Tak sobie myslałam.. - zaczęła niepewnie.
- Czy może znalazłoby się dla mnie miejsce w Twojej watasze? - spytała, kuląc uszy i ogon na znak uległości. Jednak nie był to znak daremnego płaszczenia się, o nie! Skuliła się tylko trochę, by okazać wilkowi szacunek.

Spojrzała na Nenille, ślepiami pełnymi zazdrości, smutku, sama nie wiedziała dlaczego tak bardzo jej smutno. Być może dlatego, że sama nie miała żadnej rodziny? Tak, to na pewno był główny powód, jednak ona nie miała w naturze zbytniego spoufalania się z innymi, więc nie widziała siebie w takiej sytuacji, czyli jakby nie było pytania o miejsce w watasze. Pokręciła łbem i oparła go na swoich łapach, czekając zapewne na jakąś szansę, odpowiedni moment.

Nie miał zamiaru ruszać od razu, jednak Räum zmuszała go do odejścia. widocznie miała potrzebę nie zostawiania go... chwila, może bała się, że go straci? Ta wizja była... lekko romantyczna. W każdym razie kiedy szykował się do drogi, uderzyło weń pytanie Nen. Przyłączyć się? Tak... "nagle"...? Dobra, darujmy sobie zdziwienie, bo nam nie wyszło, to było dość przewidywalne.
- Wykazałaś się, w pewnym sensie uratowałaś mnie. Odpowiedź jest oczywista. - Skinął jej pyskiem, tylko potwierdzając to co właśnie powiedział.
- Mogłabyś zaprowadzić "nową" na nasze tereny? - Zapytał Räumowej, posyłając jej znaczące spojrzenie.

Cóż, ona takze twierdziła, że może postąpiła zbyt pochopnie, ale... raz się żyje! Hm, dziwne, dawno nie miała takiego podejścia do życia... Usłyszawszy prośbę Kahei'ego, Nenille powiodła wzrokiem do Raum i machnęła lekko ogonem, jakby takie działanie miało zachęcić Tantei do podjęcia się tego zadania. Tak więc stała i czekała.

Räum chociaż powinna się cieszyc z nowego członka to obeszło ją to tyle co zeszłoroczny śnieg. Ziewnęła przeciągle okazując tym samym swoją ignorancję i znudzenie całym światem. Czemu? Bo była głodna. Ale chyba nie była sama? Podniosła swój leniwy zad i przeniosła się obok Hekate.
- Jeleń jest duży, a jako bardzo gościnny Tantei sugeruję byś udała się razem z nami na tereny Kiheitai. Bądź co bądź walczyłaś razem z nami, więc wątpię by Lider miał coś przeciwko.
Spojrzała jeszcze w jego kierunku jakby szukając potwierdzenia dla swoich słów... i zaczęła zżerać trawę. Tak, wilki też jedzą trawę, dobrze działa na żołądek. Przerwało jej pytanie Kaheia.
- Oczywiście. Jeleń!
Zakręciła się dookoła i spojrzała na Nenille wyczekująco. Tym razem jednak dodała do tego śliczny psychopatyczny uśmiech kogoś, kto nie jadł nic przez rok, a teraz miał przed sobą smakowitego hamburgera.
- Gotowa? Komu w drogę temu czas!
Skłoniła się jeszcze lekko przed Kaheiem na pożegnanie i wystrzeliła do przodu. Dopiero po chwili uświadomiła sobie, że nie każdy jest tak szybki jak ona () więc zwolniła, by wilczyca przypadkiem nie zgubiła się po drodze.

zt.

Nim odszedł, przeniósł jeszcze wzrok na Hekate, o której wbrew pozorom nie zapomniał.
- Odkąd się przyłączyłaś, mam wrażenie, że oczekujesz czegoś jeszcze. - Spojrzał na nią tym samym wzrokiem bez wyrazu, co... z reguły zawsze.
- Mam rację? - Łatwo raczej nie odklei od niej swojego ślepia, w dodatku przyglądał jej się tak dobitnie, wręcz żądając odpowiedzi.

Wadera również wystartowała z miejsca, lecz oczywiście z początku była znacznie dalej niż Raum. Dopiero po chwili, kiedy ta zwolniła, zdążyła ją dogonić i tak oto obie wybiegły. Nenille jeszcze skinęła uprzednio pyskiem w stronę Przywódcy i tyle ją widziano na tych ziemiach. *nmjt*

Słysząc propozycję Räum podniosła się z miejsca i już miała za nią iść, gdy do jej uszu dotarły słowa Kaheia, spojrzała w jego stronę.
- Co masz na myśli? - spytała wymijająco, dobrze wiedziała o co mu chodzi, ale głupio było jej się przyznawać do tego, swoją dumę jednak miała.

- Właśnie dlatego zapytałem. Nie mam pojęcia co trzymało cię przy mnie, przecież chciałaś tylko przyłączyć się do polowania - ciągle się w nią wgapiał i wbrew pozorom nie był jakimś erotomanem - które dawno się skończyło. - Skończywszy to zdanie, zakończył jakiekolwiek inne czynności. Po prostu stał jak słup, praktycznie w ogóle się nie ruszając.

/ Fajnie się pisze kolorem! xP

- Sama nie jestem pewna... - powiedziała jak najprawdziwszą prawdę, przekręcając lekko łeb w bok i intensywnie o czymś myśląc, przecięła ogonem powietrze.


/No ba

/zgapiasz : x

- Konkretniej? - Mógł się tylko domyślać o co chodzi, jednak podejrzewał, że wilczyca tak naprawdę jest zbyt nieśmiała, aby powiedzieć prosto z mostu o co jej chodzi. To mogło być głównym powodem jego pewności, że to coś więcej... o ile faktycznie tak było, prawda?

- Jako, iż nie mam za bardzo gdzie się podziać, pomyślałam, że może mogłabym zostać u Was, dołączyć do Waszej społeczności? - postanowiła, że nie będzie owijać w bawełnę. - Potrafię dość sporo rzeczy, myślę, że bym się Wam przydała, ponieważ przez sporo czasu żyłam sama, musiałam jakoś sobie radzić. - stwierdziła po krótkiej chwili i pogratulowała sobie w myślach tego, że w końcu udało jej się w miarę składnie przelać swoje uczucia w słowa.

/ I tak mi się zaraz znudzi XDD