Burzan

Bujna gęstwina, z której wychylają się kwiaty ostu i burzanu. Wysokie zarośla są schronieniem dla wielu małych ssaków i ptaków.
Nad zaroślami widać fioletowe kwiaty bzu. Nie jest ich wiele, bo zaledwie 2 kwiatostany, jednak wystarczy to, by swoją piękną wonią opanowały to miejsce.

Wadera odzyskawszy siły postanowiła przybyć tutaj... Węch jej nie zawiódł. Tuż nad mrowiskiem na lichej gałęzi leżała sobie ćma. Czas się liczył. Najwidoczniej pracowite mrówki postanowiły ukraść ją tuż przed Narkomanthik! Wadera skrzywiła się widząc z czym ma do czynienia.
Wstrząsnęła ciałem jakby przygotowując się mentalnie do ukąszeń i możliwych utrudnień bądź ran. Co zalicza się do jednego wora.
Tak czy siak samica musi wykombinować jak by tu ściągnąć tą ćmę. Wejście na drzewo odpada, grozi upadkiem. Załóżmy, że nie ma tam mrówek... Co wtedy? Prawdopodobnie strąciłabym z ją z tego drzewa... ale są mrówki... No tak! Potrząsnę drzewem, ćma spadnie do mrowiska, a wtedy ja szybciutko ją wyciągnę pokąsana przez mrówki... A może by tak użyć patyka? Nie... Nie uda się. Czyli staje na strząśnięciu z drzewa.
Wadera nie czekając, aż mrówki zjedzą jej zdobycz postanowiła ruszyć. Rozpędziła się i z całym impetem uderzyła bokiem w drzewo. Stęknęła z bólu. Podziałało! Niestety nie do końca, ćma osunęła się delikatnie w prawo, a to nie było wystarczające. Cholera, muszę ją strącić na drugą stronę. Inaczej kompletnie wpadnie do mrowiska. Tak więc wadera ponownie się rozpędziła i z impetem uderzyła bokiem w drzewo, tym razem z drugiej strony. Przesunęła się na środek.
Narkomanthik powtórzyła jeszcze raz czynność i tym razem ćma już ledwo ledwo trzymała się na gałęzi.
Serce mocniej zaczęło bić w sercu Narkomanthik. Rozpęd... BACH! Ćma zaczęła spadać wraz z mrówkami. Wadera miała przez chwilę mgłę przed oczami, ale natychmiastowo się ocknęła. Nocny motyl spadł na mrowisko, lecz w ostatniej chwili wadera podniosła białego owada i schowała w buzi. Bokiem powypluwała zbędne mrówki.
Nie chcąc zaślinić owada samica trzymała go delikatnie w pysku za skrzydełko. Żył. Nieznacznie się szamotał, ale po chwili jakby dał się przyzwyczaić.
Poczuwszy charakterystyczny zapach rumianka pospolitego samica zaczęła przeczesywać, wraz z ćmą, trawy. Maleńkie krzewy orały jej sierść gdzie nie gdzie ją kalecząc. Zapach zaczął się nasilać, co świadczyło o tym, iż wadera była tuż tuż jej upragnionego celu. Automatycznie uniosła łeb i zaciągnęła nosem. Skręciła w lewo. Nie uszła paru kroków a zauważyła rumianek, który niepozornie sobie rósł koło kwiatów ostu.
Narkomanthik zerwała go i wsadziła do pyska tak, aby ćma nie wyleciała. Zadowolona z podwójnej zdobyczy wybiegła.

/zt.

1x rumianek pospolity zebrany

Przyszedł. Czas zacząć szukać czegoś innego, co miało przykuć jego uwagę. Chwilowo nigdzie nie wyczuł poszukiwanych przez jenota ciem, toteż zajął się czym innym - puszkiwaniem roślin, które mogą mu wkrótce pomóc. Pomóc jemu lub komuś z jego jeszcze niepowstałej watahy.
Basior szedł raźno przed siebie. Jego oczom ukazała się wielka połać ziemi zasnuta trawiastą gęstwiną. Uśmiechnął się pod nosem, czując jakiś powiew atmosfery z wysokich gór. Jak w domu... Trzeba jednak skupić się na czymś innym. Czego mógł szukać... Albo tego, co jużwraz z Icy znaleźli, albo tego, co dostał od jenota. Innych roślin nie znał, więc nie było sensu sprawdzania, czy nadają się do czegokolwiek, tym bardziej, że chyba musiałby sprawdzić wszystkie, które znajdują się w tym miejscu... To całkowicie bez sensu.
Lethys jeszcze mniej więcej pamiętał, jak wygląda aloes, co pomogło mu z pewnością w ewentualnych poszukiwaniach, natomiast czuł zapach rumianku i doskonale się jużz nim zapoznał - znajdzie jedno albo drugie, a jeśli żadnego, to trudno. W końcu nadszedł czas przemieszczania się między trawami. Wielkiemu wilkowi trudno było ukryc swoją obecność, ale w tej chwili nie zależało mu na zwierzynie, a jedynie na zdobyciu czegoś, co mogłoby mu pomóc. Musiał jednak przyznać, że jest nieco głodny... Poczeka na Icy i Taigę po czym sami ruszą na pierwsze polowanie ich watahy.
Cóż, wiadomym jest, że czarny nigdy nie był zbyt spostrzegawczy, ale teraz, gdy wiedział, na czym miał skupić wzrok to nie mogło okazać się jakimś ogromnym wyzwaniem. Skupiając swoje oczy jedynie na białym kwiatku lub brunatnej roślinie, miał większą szansę powodzenia.
W końcu zauważył coś, co napawało go niezwyklym optymizmem. Biały kwiatek z żółtym środkiem. Natychmiast skojarzył rumianek i z uśmiechem spojrzał nań jako nową zdobycz. Zerwał rumianek i schował go do swojego ekwipunku po czym opuścił to miejsce.
*nmgt*

Inter zawitał na prerię, tudzież step z czystej ciekawości. Userka była wkurzona, tak się czaiła na te roślinki.. huh, trudno. Inter nie zamierzał pakować się w bójki.
Stawiał miękko łapy na skalistym podłożu rozglądając się. Nie szukał zwierzyny, bardziej interesowały go zioła, niestety jego instynkt mówił mu że nic tutaj nie ma. Prawdę mówiąc to białemu wilkowi zaczęła doskwierać nuda.
Wstał wcześnie, upolował zwierzynę.. i to wszytsko, teraz mógł robić co chciał, pytanie, co by tutaj zrobić.Z chęcią wybrałby się na jakąś wędrówkę w poszukiwaniu przygody! Tak. Albo pobawiłby się z Raum, jednak nigdzie jej nie widział, a wchodzenie na watahy Kahetaia nie wchodziły w grę.

Wadera przylazła z zającem w pysku. Ha! Nie było Intera sama se zjee... I nagle się zawiodła ujrzawszy białasa, który był chyba znudzony. Wadera machnęła ogonem i podlazła do niego mając zająca.
-Mahs.- Powiedziała z zającem w zębach, po czym go dała na ziemię odrywając mu tylne kończyny. No cóż, pół na pół.
Żrąc królika przypomniała sobie o Nivis. Zastrzygła uchem na chwile przerywając konsumpcję. Wzdrygnęła się nieznacznie.
-O co chodziło z tą Nivis?- Zaciągnęła powietrzem i poczuła jakby nie znaną jej woń. Przekrzywiła łeb.

Spojrzał w kierunku dźwięków świadczących że ktoś tutaj przyszedł. Widząc Narko uśmiechnął się. Gdy ta podsunęła mu zająca, pokręcił łbem.
- Zjedz sama, jadłem niedawno, a w polowaniu tyle ci pomogłem co przelatujący ptak, czyli nic. - wyszczerzył kły i zamiótł ziemię ogonem. Nivis? a o co miałoby z nią chodzić?
- Co masz na myśli? Nivis? Normalna g ó r s k a wadera. - Białas podkreślił słowo górska nie wiadomo po co. Po chwili wyłożył się na kamieniach i rozciągnął łapy. Trzeba zaaranżować jakąś wyprawę czy coś.

-No, cóż. Ja jestem z północy, chyba ty i niejaki Rahnai. Tak więc kolejny wilk mnie nie dziwi. Choć szkoda, ze nie jest biała.- Wzruszyła barkami i zjadła tym razem drugą króliczą nóżkę. Zjadła by sobie jelenine. Mrr... Uwielbia ją, najsmaczniejsze mięso pod słońcem, które nie zawsze się trafia... Jelenina... brr.... jeleń... KAHEI! >8C
Zrobiła znudzoną minę na myśl o jego watasze i jego samym, lecz zaraz potem wróciła do niepewnej rzeczywistości, która... z resztą, nie ważne.
Pamiętajmy, że nasze postacie też wyczuwają instynkt, dlatego proszę się nie obruszyć na wypowiedź poniższą Narkomanthik. Jest ona w sto pro instynktowna.
-Wydajesz mi się być taki obcy.- Przekrzywiła łeb z resztkami jedzenia w pysku. Zaraz potem ponownie sięgnęła po truchło królika, tym razem odgryzając brzuch.

A jeleń leżał na terytorium Yanakhty. Czy raczej młoda sarna upolowana dzisiejszego ranka przez Intera. - Czemu szkoda? Jak dla mnie mogła by być nawet różowa. - zaśmiał się i pomasował łepetynę. Nagle pół forum jest z północy, huh, ciekawe.
- Nie pochodzę stąd, może dlatego.. Dość niedawno dowiedziałem się że jestem z głównej linii jakiegoś północnego rodu. Santhrik.. czy jakoś tak. - Jego rodzina! Prawdziwa rodzina. Myśl o tym wszystkim napawała wilka bezgraniczną radością.
- Smacznego. - dorzucił widząc jak wadera pożera biedne, niewinne zwierzątko które dość niedawno kicało sobie w krzakach.

-Byłaby słitaśna.- Dodała wypluwając półgębkiem kość króliczą, która dostała się nieznośnie między zęby. Ostatni kęs i po króliku.
-Nie chodzi mi o to, mówię o zapachu. Zmienił się.- Dodała, a na podkreślenie tych słów zaciągnęła nosem upewniając się, czy może jej się nie zdawało.
Nie zdawało się.
Inter pachniał jakoś inaczej. Jakoś tak... No, tak czy siak wadera nie wiedziała jak to określić. Userka wie, iż chodzi tu o watahę, ale czy Inter się skapnie? Bo zapewne userowa pani N. tak.
-Ród Santhrik... Mhm... I zapewne Rahnai jest to wmieszany i Nivis też.- Mruknęła dość niewyraźnie przełykając ostatnie kęsy. Mrr... Smaczniutkie.
-Zjadłabym se jelenia, czy coś. No i dziękuję.- Dodała to ostatnie słysząc smacznego. Odrzuciła resztki królika i kości na bok, po czym oblizała pysk. Krew. Królicza krew.
No i jeść.
Umcy bumcy, rym~.

On natomiast nie zauważył zmiany w swoim zapachu. Podniósł łapę i ją powąchał. - Hm.. może dawno się nie myłem? - zapytał, a na jego mordzie wciąż widniał banan. A, właśnie, wilka nagle olśniło,przecież miał zaproponować Narko dołączenie do watahy, ale to za chwilę.
- Nie, Nivis nie należy do naszego rodu.Chyba, ale bardzo mało prawdopodobne by z niego była, bowiem ma kremową sierść. U nas z reguły spotyka się wilki białe, lub z niewielkimi odcieniami szarego. Do tego ci z czystą krwią, że tak powiem mają błękitne oczy i śnieżnobiałe futro. I do tego ten zapach.. Trochę się wyróżniamy. - W zasadzie nie wiedział po co jej to mówi. Zapewne tak o, chciał podzielić się swymi spostrzeżeniami.
- Właśnie, mamy watahę, Yanakhta, należę do niej razem z Rahnnaiem i Nivis. - nie zaproponował jej bezpośrednio, aby dołączyła. Był ciekaw jak zareaguje.

Nie odpowiedziała na poprzednie wypowiedzi wilka, tylko z zamkniętymi oczami potakiwała głową, jakby potwierdzając swoje domyślenia. Czyli po prostu po spotkaniu z Rahnai'em jego zapach się ujawnił.
Już chciała kiwnąć tak samo jak na poprzednie pytania...
Otworzyła oczy i uniosła łeb z zadumy i zamyślenia. Przekrzywiła łeb nadal na niego patrząc z nie dowierzaniem.
Otwierała i zamykała pysk jakby chciała coś powiedzieć, lecz po prostu i zwyczajnie nie wiedziała co! I w tym był cały problem. W końcu postanowiła zadać te jedno durne pytanie, którego nie spodziewała się z własnych ust, czy tam warg.
-Mogę dołączyć domyślam się, że watah nie cierpi Kahei'a... a ja również... No nie chce być sama.- Ostatnie zdanie wyburczała w nadziei, że usłyszy pomyślną odpowiedź. Bała się. Jeszcze nigdy z taką propozycją nie wyskakiwała. Nigdy.

W czasie gdy oba myślała, basior zajął sie skubaniem sierści.
Usłyszawszy zadane pytanie uśmiechnął się lekko.
- Jasne, że możesz. Im nas więcej, tym lepiej. A z watahą Kahetai'a mamy pakt. Nie zamierzamy prowadzić z nimi wojny. - Narko powinna dobrze przemyśleć dołączenie do ich bandy, zapoznać się z jej zwyczajami i w ogóle.
- Możesz dołączyć.- Powtórzył w razie gdyby ta w zasadzie najważniejsza wiadomość zapodziała się w potoku innych. Czekał na jej odpowiedź. Wataha w zasadzie nie powstała by pozbyć się Kaheia.Początkowo faktycznie, mieli taki plan, ale po wczorajszym zatwierdzeniu paktu ich cele całkowicie się zmieniły

-Łaa!- W nagłym napływie radości i energii skoczyła na basiora, który był w trakcie skubania sierści.
W rezultacie poturlali się parę, razy a na koniec walnęli się w drzewo.
Soł romanthik.
-Pakt? Na jakich zasadach?- Zapytała schodząc z niego. Oczywiście przez chwilę miała zamglone oczy i była nie przytomna, ale zaraz potem wypowiedziała to zdanie i zaczęła skakać wokół drzewa z siebie zadowolona.
Soł romanthik.
Soł romanthik bikoz user brak wena.

Siedział sobie a tu nagle bum, i leci gdzieś w krzaki.Gwałt!.
Przeturlał się i uderzył,dzięki bogom, bokiem w drzewo. Jakby zamiast żeber była to głowa, z wilkiem było by ciężko, oj, ciężko. - Hej, uprzedzaj chociaż zanim na mnie skoczysz! - prychnął, a po chwili zaśmiał się i skoczył na jej ucho, które tak smakowicie ruszało się na jej łbie. Zaczął je mlaskać, a co.
- Nie wchodzenie sobie w drogę. - wymamrotał obśliniając organ słuchu wadery i zamachał wesoło ogonem. Nie zamierzał puszczać tego ucha choćby nie wiem co!

Wadera w odpowiedzi na memłanie ucha zaczęła mruczeć niczym kot i wzięła się za układanie jego fryzury na łbie.
-Będziesz miał super fryzurę!- Zamruczała i kontynuowała swoją zabawę sierścią basiora. Tak więc. Najpierw zrobimy ja płaską, a potem nastroszymy...
O!
I jest irokez~~!
-Mhm... Jak długo będziecie się wstrzymać?- Zapytała z czystej ciekawości.
Brak weny, uch, puff.

Takie mizianie było dość przyjemne, toteż pozwolił by samica rozczochrała mu sierść na łbie. Gdy zaczęła coś o niego mówić puścił jej ucho i siadł naprzeciwko.
- Nie mam pojęcia. Zobaczymy czy ten cały pakt nie jest tylko uśpieniem naszej czujności. A tymczasem, kim chciałabyś zostać w naszym stadzie? - zapytał ucinając tym samym temat paktu. Nie chciał myśleć o Kaheiu, wciąż uważał go za ignoranta i w ogóle. - Za tarany obraliśmy sobie łańcuch górski, jako że większość z nas jest wychowana w górach. Rangi jakie możemy cy zaoferować to myśliwy "dwa", zielarz "dwa", ogranicznik.. - zmarszczył czoło, starając się przypomnieć jakie jeszcze stanowiska były dostępne. - o, jeszcze jest szpieg,i matka, gdy pojawią się szczenięta. - zakończywszy wymienianie owinął swe łapy ogonem. - Jeśli chcesz to możemy przejść się po terenach watahy. Myślę że Nivis i Rahnai zaakceptują twoją.. hm.. kandydaturę? W końcu im nas więcej tym..- nie dokończył, zdając sobie sprawę że się powtarza.

-Mhm...- Wadera na chwilę się zamyślała, przez co przestała dokonywać oględzin łba samca. Wsłuchując się w nazwy dostępnych rang wskoczyła na niego, bo było jej w ten sposób wygodniej.
Dobra, teraz zrobiła mu gustowhne lhoczkhi.
-Mogę zająć się zielarstwem, lubię takie zajęcia... A może potem matka. Jakoś nic nie mam do szczeniaków.- Stwierdziła skupiając się bardziej na sierści samca niż na własnej wypowiedzi. Przy okazji wywaliła język wydając się jakby jeszcze bardziej skupiona. Na dodatek od czasu do czasu drgał jej ogon kiedy pomyliła się w niektórych momentach.

- Jasne, Ja w razie czego też jestem zielarzem, tak wiesz, w razie czego. Musimy mieć dużo ziół - Średnio podobało mu się że wadera zrobiła sobie z niego fotelik. Wytaszczył się spod jej cielska.- Nie rób sobie ze mnie legowiska! Mało się nie utopiłem ganiając rano głupią sarnę. - Jako że loczków mieć nie chciał, na czochrał sobie łeb, tak że wyglądał prawie jak zawsze.
- Kurcze jak ja bym chciał wyruszyć na jakąś przygodę! - rozmarzył się, myśląc o zasadzkach, jaskiniach, lodowych szczelinach.. mmm.

Puch. I koniec zabawy.
Zeskoczyła z niego zanim się wyślizgnął i usiadła na przeciwko niego. Machnęła ogonem i przekrzywiła łeb gapiąc się na jego blu ajs.
-Może przedstawisz mnie swojej watasze? Wtedy dałoby się coś zrobić z przygodami. Ale przyznaj, że zabawnie było z tymi ćmami.- Drugi raz zamerdała ogonem także myśląc o przygodach, które mogą ją spotkać po dołączeniu do watahy.
Uniosła łeb i patrzyła teraz na niebo. Chciałaby kiedyś ujrzeć smoka, choć wie, że nie istnieją. Z resztą nie tylko ona, userka także.

Pokiwał pyskiem. - Tak, fajni było. jeśli chcesz ich poznać to chodź za mną. - uśmiechnął się i zaczął oddalać w stronę śniegowej góry.

/zt

Co pisać? Ruszyła kuprem i podążyła za Interem. Mhm.
Chyba mogą się nazywać przyjaciółmi, co?

/zt.

Młodzik znów przybył na step, coś go tu ciągnęło, a mianowicie wcześniejszy zapach drażniący mu nozdrza. Zaczął buszować w trawie, szukając właściciela owej woni. Tak, to na pewno ten, niewielki czerwony kwiat, podobny do maka, rósł w kępie traw oddalony nieco od reszty roślinek.Inter postanowił chwycić zielsko, jednak jak z pod ziemi wyrósł przed nim niewielki, szary zwierza podobny do myszki. Odgryzł łodyżkę zębami i ruszył pędem przez trawę trzymając kwiatek w pyszczku.Co do.. Czemu akurat TEN kwiatek?Basior warknął i pognał za złodziejem. Był szybszy, nadepnął łapą na ogon zwierzaka, ten zapiszczał i zaczął desperacko wyrywać się do przodu. Inter przygniótł je drugą kończyną i wyciągnął kwiatek z pyszczka zwierzęcia i schował go w futro. Tak,piękna zdobycz. Musiała do czegoś służyć, jednak wilk nie miał pojęcia jakie są jej właściwości. Postanowił wrócić tą samą drogą, węszył jeszcze w trawie, zrywając małe, żółte kwiatki. Znów instynkt krzyczał w jego mózgu "weź to, weź". No to wziął. Minął jeszcze miejsce, gdzie rósł mak lekarski i obwąchał je dokładnie.Tak jak się tego spodziewał, nieopodal znajdował się drugi kwiat, nieco mniejszy. Wyrwał go zębami z ziemi, oczyścił korzenie z piachu i schował w futrze. No, to by było już wszystko. Opuścił Burzan kierując się na klanowe tereny.
/zt

2x mak lekarski zebrane

Przybył, bo mu tu pachniało góralami, a nie mógł pozwolić, by się zalęgli na stepie. Stanął przy całkowicie przypadkowych ostach, obwąchał je ostrożnie, a potem błyskotliwie oznaczył... I proces ów by długo kontynuował, gdyby się nie ukuł paskudną, złowieszczą igłą.
Zawył, obwieszczając światu swoje nieszczęście.
Nagle na horyzoncie pojawiło się coś, co pewnie chciało udzielić mu pomocy...

The member 'Azhrarn' has done the following action : Generator Losowy

'Zwierzęta: step' :

Zerknął z powątpiewaniem na gryzonia. Świstak miał taki wyraz pyska, jakby chciał przyłożyć wilkowi, co się psowatemu nie spodobało.
- I co się tak patrzysz ty... duża myszo? - Postraszył zwierzaka wyszczerzem, ale gdy ten się nie zląkł jego białych kłów, postanowił dać mu nauczkę.
Każda chwila była dobra na trening, jakby nie patrzeć.
Skoczył z zamiarem przygniecenia świstaka do ziemi i odebrania mu tych wszystkich sreberek.