Śnieżny Szczyt

The member 'Kahei' has done the following action : Generator Losowy

'Kość 50-ścienna' :

Wykorzystując moment basior wpakował sobie do pyska rumianek {+10 pż). A jednak nie wsadził bo nie trafił do pyska.
Ha! Kahei nie trafił, wreszcie.. Inter mógł się teraz wycofać, lecz tego nie zrobił i natarł ponownie na przeciwnika chcąc rozerwać mu po raz któryś z kolei, prawy bok.

The member 'Inter' has done the following action : Generator Losowy

'Kość 50-ścienna' :

Kiedy userki doszły do porozumienia względem powyższego posta z atakiem, Kahei robiąc lekko zwiedzioną minę, zaatakował po raz kolejny. Zmienił jedynie cel, znów upatrzył sobie zakrwawiony łeb wilka. Walka ciągle trwała, jednak Szary był wyraźnie pewny swego zwycięstwa.

The member 'Kahei' has done the following action : Generator Losowy

'Kość 50-ścienna' :

Inter wydał z siebie warkot, połączony z piskiem i pod wpływem uderzenia osunął się na ziemię, prosto pod łapy basiora, tracąc tym samym przytomność.
To była koniec, jego życie wsiało na przysłowiowym włosku, ziemia wokół niego okryła się szkarłatem, a on poczuł jeszcze jak uderza ciałem o cienką warstwę śniegu i skałę. Po co się w to pakował..

[ ten generator mnie nie lubi D:]

Cóż, jednego miał z głowy. Wypuścił więc jego bezwładne ciało ze szczęk, obserwując chwilę tak... bezbronnego teraz wilka. W pewnym momencie uśmiechnął się okropnie, jakby dumny z tego, że doprowadził tego biedaka do takiego stanu. Sterczał nad nim jakiś czas, aż wreszcie wyciągnął łapę i poklepał go po pysku, najwyraźniej chcąc ocucić. Nic z tego. Albo umarł, albo ledwie żył, nie zamierzał jednak udzielić mu pomocy, nie teraz. Został jeszcze drugi, więc dopóki i ten nie padnie, Inter ma pozostać nieprzytomny... będzie tylko wchodził w paradę jeśli się ocknie.
W każdym razie warto zaznaczyć, że Kahei wykonał poprzednio udany atak, jednak nie wiedział, czy skutek był zamierzony (blok albo nie blok). Początkowo miał zamiar zostawić dobicie drugiego białasa, tej ciemnej, jednak jak to Kahei - zapewne nie odmówi sobie przyjemności końcowego ataku. Póki co, siedział przy Interze, czekał.

/ *czuję się jak rasistka -_-*

Userka obudziła Rahnaia z zawiechy pacnięciem w pysk. Basior odpowiedział na to, zrywając się na równe nogi i przez moment ogarniając sytuację.
Otóż, gdy został pozostawiony przez Kaheia (czy blok się udał, czy nie - o tym zaraz) pozwolił sobie splunąć krwią i spojrzeć ponuro na Intera. Doceniał jego poświęcenie, ale nie zamierzał mu pomagać. Ledwie stał na łapach. Był zmęczony. Tak bardzo zmęczony... A przy tym trochę oberwał.
Nie chciał ginąć, ale powoli obojętniał. Nie miał siły.
Odetchnął głęboko, pełną piersią. Najwyżej go zabiją. Szkoda tylko, że nie wiedział wcześniej, że tak skończy. Nie fatygowałby się przez całą długość nizin, by się tu zjawić. Nie włóczyłby się prawie dwa lata, tylko odszedł razem ze swym plemieniem. Jego płuca skurczyłyby się z zimna i wydałby ostatni dech w swoich ukochanych górach.
Skoro jednak tego nie zrobił, to dokończy tę walkę. Jeśli ma w niej zginąć, to z - powiedzmy - honorem.
Zobaczmy więc, czy udał mu się blok.

The member 'Rahnai' has done the following action : Generator Losowy

'Kość 50-ścienna' :

Znów wdrapał się na górę. Tak naprawdę to przybył tu tylko po to, aby zobaczyć, czy walka dalej się toczy. Matko.. krew. Ile słodkiej, wilczej krwi.. Nie, teraz nie będzie się tam wtryniał. I tak widział, że wszystko dobiega powoli końca. Gdy już-już miał siadać i wbić nieinteligentnie wzrok w walczących, zauważył coś. Niby nieistotny szczegół, jakby krótkotrwały, niewielki błysk. Podbiegł w stronę 'przepaści', zwisając łeb w dół. Tak.. ćma. Jaki zbieg okoliczności. Najwyraźniej ma szczęście i dobre oko, skoro tak szybko znajduje kolejne nocne, motylkowe latajki. Na szczęście okazała się dosyć łatwym celem.. na pierwszy rzut oka. Pazury wbił mocno w wystające kamienne odłamki. Powoli, ostrożnie spuścił się do ćmy. Co chwilę klął szpetnie, zahaczając delikatną opuszką łapy o ostre kamienie. W końcu był tuż tuż przy niej. Biorąc pod uwagę to, że był dzień, spała spokojnie. To plus dla niego. Powoli zbliżył do niej swój krwiożerczy pysk, a następnie szybko capnął jej skrzydełko. CAP. Trochę oszołomiona ćma nie próbowała się nawet wyrwać. Nie mogła przewidzieć tego, że ktoś ją schwyta.. w jej idealnej kryjówce. -Hrharh! Hrahr!- Zaryczał. Teraz był tylko jeden problem.. Jak stąd zejść. Cholerka.. Może niech spróbuje znów się wdrapać na górę? Zlecenie na dół byłoby szybsze i łatwiejsze, no ale.. boleśniejsze. No cóż.. postanowił jednak wrócić na szczyt. Pazury znów wbił w kamienny odłamek, kiedy on nagle.. BAH. Oderwał się z głuchym skrzypnięciem, a Mestor z głośno bijącym sercem spróbował przylepić się znów do ściany, zaciskając powieki. Raz, dwa.. Otworzył jedno oko. Uhh, nie był jeszcze tam, na dole.. Przez chwilę był tak przerażony, że miał już chęć zostać w tym miejscu na zawsze. Ale musi się stąd wydostać.. jest już tak blisko, blizutko celu. O, tyle! Z mocnym postanowieniem i szalejącą ćmą w pysku - szybko, trochę nierozważnie zaczął wspinać się w górę. Przez siłę, jaką pokładał w tą czynność, kilka kolejnych kamieni spadł w dół. Ach, to go nie zniechęcało - wręcz odwrotnie. Był taki żałosny i biedny w tym co robi. Nim zdążył się zorientować, już był na górze. Zaryczał dziko (na tyle, ile pozwalał mu nocny motylek w paszczy) i zaczął się turlać w śniegu. To było takie.. seksi. Jakby ktoś się uparł, to tak - tak to można było nazwać..

/ Mestor, pazerniaku

Kontynuując tę walkę bez zasad...
Zauważył, że jego poprzedni przeciwnik słabnie z każdą chwilą. Początkowo byli niemalże na tym samym poziomie, czego Szary otwarcie na pewno nie przyzna. Właściwie nie wiedział, czy ma czekać na Icy i jej - jak podejrzewał - chybiony cios, czy może spróbować samemu zakończyć to wszystko. Był wyraźnie znudzony... Walki są tylko chwilowym zabiciem nudy, poza tym, nie przepadał za nimi tak bardzo jak mogłoby się wydawać.

Zdecydował, iż czekać nie będzie. W jego mniemaniu Icy miała już szansę na "dokonanie zemsty", czy co ona tam chciała. Niestety (albo stety), Kahei zwykł kończyć jeśli coś zaczął... gorzej, jeśli nie skończy, bo sam padnie trupem. W każdym razie wstał i parę łap (stóp xP) przeszedł iście leniwym krokiem, aby dopiero pod koniec "trasy", odbić się od ziemi i niczym skoczek narciarski, lecieć w powietrzu, wymierzając atak kłami w łeb przeciwnika.

The member 'Kahei' has done the following action : Generator Losowy

'Kość 50-ścienna' :

Samica przywędrowała na teren Śnieżnego Szczytu, żeby skontrolować, jak wygląda walka. Lecz jej bystre oko zdołało dostrzec niewielką ćmę, siedzącą na jednym z kamieni. Oto jest okazja, której nie może przepuścić..

Jako że minął już dzień od walki, obrażenia krytyczne zmniejszyły się i przybrały charakter poważnych. Inter otworzył oczy, świat wokół niego wirował, musiała minąć chwila nim zorientował się gdzie w ogóle jest.
Z trudem podniósł się z ziemi i człapiąc oddalił od miejsca walki, bojąc się kolejnego ataku ze strony walczących xP

/zt

A Rahnai znów blokował. Choć nie był z tego zadowolony, jego przeciwnik musiał doskonale widzieć zmęczenie syna północy. Ale, ten przecież się go nie wstydził. Nigdy nie zamierzał zgrywać bohatera. Miał prawo mieć ochotę tylko na sen. Miał prawo cierpieć z powodu bólu łap, jakiego nikt nie jest sobie w stanie wyobrazić, póki nie będzie wędrował prawie dwa lata, odpoczywając tylko po kilka godzin dziennie, pijąc hektolitry wody i jedząc wszystko, co nawinie się pod łapy - bo nie ma innego wyjścia. Nikt nie będzie w stanie zrozumieć, jak bardzo wyczerpany był Rahnai, jeśli sam tego nie przeżyje.
Śnieżnobiały basior miał więc już po czarne czubki uszu, co o nim sądzą. Niech go uśpią na wieki, albo dadzą mu święty spokój. Wszystko jedno. Miał dość.
Podjął prawdopodobnie ostatnią próbę bloku, w której powodzenie już nawet nie śmiał liczyć.
A potem padł z wyczerpania.
Nie miał już siły walczyć. Niech go nazwą od ciamajd i fajtłap, olewał to.
Był zmęczony. Tak bardzo zmęczony...

The member 'Rahnai' has done the following action : Generator Losowy

'Kość 50-ścienna' :

Hmm.. Cóż teraz powinna zrobić? Teoretycznie może obiudzić jenota i poniformmować go o znajdującej się tutaj ćmie, le nie sądziła, by to coś zmieniło.
Po dokładniejszych oględzinach stwierdziła, że nie da rady wspiąć się sama. Znaczy - pewnie w koncu by się jej udało, ale zajęłoby to cały dzień i noc! A sama wadera prędzej czy później opadła by z sił.. Nie, tak zrobić nie mogła. Ale.. Przecież nie jest sama. W końcu są jeszcze członkowie Kiheitai. Oi na pewno pomogą, a pracą zespołową można osiągnąć niemal wszystko.
Nenille zbliżyła się nieco do walczących, lecz stała wciąż z bezpiecznej odległości. Musiała poinformować o wszystkim Przywódcę, by swoim wyciem - zwołał resztę.

Atak się powiódł. Bez najmniejszych wątpliwości można przyjąć, że Kahei od chwili zaciśnięcia kłów na łbie śnieżnobiałego wciąż go trzymał. Sterczał tak przez jakiś czas, napawając się drugą wygraną. W dużej mierze szczęście miało tutaj kluczową rolę, acz fabularnie Szary znów miał zbyt duże mniemanie o sobie.
Ostatecznie wypuścił ze szczęk ledwie żywego przeciwnika. Oblizawszy pysk, usiadł przy nim, będąc ciekawym, czy jest przytomny, czy może "zemdlał" jak ten poprzedni.

Wadera podeszła bliżej, zaniepokojona, i usiadła obok Kahei'a. Nieźle się namęczył z tą walką..
Spojrzała na leżącego białego basiora, lecz jej pysk przyjął kamienny wyraz, kompletnie niezdradzający emocji.
- Ale go urządziłeś.. - powiedziała po chwili sciszonym głosem.
- Może jednak.. - i w tym momencie dało się słyszeć pewną troskę i niepewność - Może jednak mu trochę pomóc, co? - spytała, przyglądając się liderowi. On też miał dużo ran i zadrapań, ale jego stan nie wyglądał tak teagicznie jak u jego konkurenta.

Prawdę mówiąc, te odpłynięcie w krainę snów i zjaw przyjął z rozpostartymi ramionami. Nareszcie. Co by bowiem nie mówił o krainie, którą tylko krok dzielił od śmierci, to jedno jej trzeba było przyznać - koiła nerwy. Dawała chwilę na odpoczynek, choć może nie całkiem taki, jaki by się chciało.
Doszedłszy do wniosku, że niech se z nim robią, co chcą, odizolował się mentalnie od rzeczywistości. Jego chrapliwy oddech był nierównomierny, aczkolwiek był. Z pyska i wszelakich ran spływała gorąca, ciemnoczerwona krew, zlepiając gęstą, śnieżnobiałą sierść. Ogon basiora był rozciągnięty smętnie, stanowiąc przedłużenie grzbietu.
Synowi północy było wszystko jedno.
Przynajmniej mógł chwilę odpocząć.

Mestor w końcu jakoś się ogarnął. No, spoko. Ćmę kłapnął delikatnie zębami, aby mu nie uciekła. Schował ją w futro. -Tto.. koniec?- Zachłysnął się prawie powietrzem. ON wygrał. ON był silniejszy.. silny. WSPANIAŁY MAJESTATYCZNY. Chyba właśnie Kahei zdobył oficjalnie szacunek Mestora. Czy to nie słodkie? Zaczął się wokół niego kręcić, obserwując dokładnie rany. -Nieźle..- Szepnął sam do siebie, łapą delikatnie i z niezwykłą czułością przejeżdżając po jednej ze szram Szaraczka.

Posłał bardzo wymowne spojrzenie Mestorowi, które powinien odebrać poprawnie bez większych przeszkód.
Machnął łapą do Nen w geście "wszystko mi jedno" i uwalił się obok zakrwawionego przeciwnika. Pomimo, że jego rany nie były aż tak poważne, dokuczał mu ból. Wtem przypomniał sobie o roślince, którą dostał od szopa per jenota. Coś tam mówił o właściwościach leczniczych...? W każdym razie, wciąż miał ją wplecioną w futro w bliżej nieokreślonym miejscu, więc po prostu pożarł zielsko, przywracając sobie ledwie te 10 PŻ.
- Co więc zamierzasz? - Uśmiechnął się kątem pyska, zerkając na dyplomatę. Ciekawiła go reakcja Nen, właściwie ostatnio ciągle ją "sprawdza".

Bezceremonialnie wepchnął szarakowi do pyska rumianek. To też było słodkie.. Mestor chwilę potem zastygł, bo userka musi się tymczasowo zwijać. Marhrsorf.

Spojrzała na wilka, a gdzieś tam śmignął jej jeszcze Mestor.
- Mam dwa rumianki pospolite. Mogłabym jeden zużyć, by choć trochę pomóc.. - powiedziała niepewnie.
- Nie jestem pewna, czy w tym przpadku to poskutkuje, ale.. Zawsze można spróbować. - dodała jeszcze, od czasu do czasu zerkając na ćmę. Zaraz ich poprosi o pomoc.

Gdyby Rahnai był złośliwy, można by to było uznać za celowe. Ale Rahnai złośliwy nie był. Właściwie, był bardzo miły i przyjazny, a w tej chwili - dogorywający i na pewno nie tak sprytny, żeby wpaść na tak genialny pomysł. W każdym razie, w pewnym momencie zaniósł się mokrym, niosącym ze sobą przeraźliwy ból w gardle kaszlem. W tej sytuacji zaś, w jego przypadku, nie było to tylko nieszkodliwe charchanie, ale odkrztuszanie gorącej krwi z gardła - która, co warto zauważyć, zaraz znalazła się na sierści rahnaiowego przeciwnika (swoją drogą, nikt mu nie kazał kłaść się akurat obok dogorywającego basiora z gór, tryskającego juchą jak gejzer aktywnego wulkanu). Oczywiście, czystokrwisty nie był tego świadom. Właśnie zastanawiał się bowiem, czy przyjąć zaproszenie bardzo kuszącej wadery i udać się na Pola Wiecznych Łowców, czy też jeszcze męczyć się w swym materialnym ciele z bólem, kaszlem i wyczerpaniem.