Polana

Dawno, dawno temu...choć to zależy ile dla kogoś znaczy "dawno"... od płaskowyżu oderwało się kilka dużych skał. Skały te, zamiast podzielić los swoich mniejszych sióstr, poległych w walce z żywiołami świata, trwają niezmiennie na tej polanie.
Jednak między tymi paroma dużymi głazami jest porozrzucanych parę mniejszych. Sporo wśród nich ma jasny kolor, a gdy przejedzie się nimi po Skalnej Ścianie, pozostawiają wyraźny, biały ślad...

Przyszedł żwawym krokiem, depcząc kawałki białych skał i fukając, gdy zauważył, że brudzą mu łapy. Ominął głaz, do którego nie dałoby się przyczepić przygotowanego listka. Zmierzał w stronę Starego Drzewa.
Rzucił pełne skupienia spojrzenie na własne bazgroły. Mówienie w języku psowatych nie sprawiało mu problemu, ale sztuka przekazywania informacji przy pomocy znaków zatarła się w jego pamięci gdzieś na przestrzeni wielu miesięcy samotności w tej krainie.
Miał jednak nadzieje, że wilki odszyfrują to, co zamierzał im przekazać.
- Złamałem... Akurat... - mruknął, przyglądając się własnej łapie. Zerknąwszy na pozostawiony na drzewie liścik, odszedł w swoją stronę, udając, że kuleje.

/nmm

Wadera szła z nosem przy ziemi. Była głodna, ale zamierzała upolować coś sama. Nagle natknęła się na podejrzliwy napis, i choć był napisane dość.. dziwnie, postanowiła to sprawdzić. W powietrzu wciąż unosi się zapach jenota, którego na szczęście - wadera zdążyła już poznać.
Przyjrzała się badawczo literom i chwilkę jej zajęło główkowanie, co też ten zwierzak ma na myśli... Jednak w końcu wybiegław poszukiwaniu ciem. *nmjt*

Szedł już jakiś czas tropem jenota, chciał wszak zapytać go czy roślinka, którą zerwał niedawno ma jakiekolwiek właściwości. No i warto zaznaczyć, że w pewnym sensie wykiwał Icy. Wilczyca pobiegła tropem pseudoarystokraty, zaś Szary skręcił w zupełnie inną stronę, zostawiając ją samą. Spokojnie, nikt nie będzie narzekał, że walka jest wszak niehonorowa... a nie, gomene, już jakiś ślepiec wygadywał takie bzdury.
W każdym razie dotarłszy na miejsce, wyminął głaz i zatrzymał się przed drzewem. Trudno było nie zauważyć świstka doń przyczepionego. Zerknął tylko nań, co trwało dosłownie krótką chwilę, po czym odszedł w las. Jenota tutaj nie było, ale wiedział gdzie będzie.

/zt

Przyszedł, wciąż nie rozumiejąc, po co on tutaj przyszedł. Może ktoś prowadzi skup ćumów? Dzięki 'dosyć' dobrej spostrzegawczości szybko zauważył kartkę, którą musiał przeczytać aż trzy razy. A to wszystko przez nerwy. Czyli jednak opłacał się wysiłek, a instynkt go nie zawiódł. -ZACZARODZIEJSKA ĆuMO, przyniesiesz mi chwałę i skarby!- Zawył ze szczęścia i wytuptał.

*zt*

Inter dotarłszy na polanę zobaczył wielką skałę, czy coś, i postanowił doń podejść.
Przeczytał ogłoszenie wiedział już, co musi zrobić.
Oddalił się z bananem na pysku.
z/t

Wadera przybyła tu, czuła woń innych. Przeczytawszy wiadomość z pędem wybiegła poszukując ćmy.

/zt.

Przyszedł nieco wcześniej, niż planował. Nie był pewien, czy obiecywał wilkom wizytę o zmierzchu, czy nieco wcześniej. Tak, czy inaczej user podejrzewał, że w wyniku beznadziejnych zmian i technicznych problemów z poruszaniem się po krainie, niektórzy mogą potrzebować więcej czasu na dotarcie w wyznaczone miejsce spotkania.
Jenot przyszedł więc na polanę i usadowił się przy niezapisanej skale. Ciekawe, czy wilki kiedykolwiek umieszczą tu swoją wesołą twórczość. Tymczasem jednak, korzystając z całkowitej pustki skalnek powierzchni, Krgar uniósł w pysku kawałek kredy i zaczął nią niezdarnie bazgrać.



//będę wolno odpisywać, ale siedzę tu do godz. 19:00 mniej więcej

Przyszedł do znanego już sobie miejsca, machając leniwie ogonem na boki. Trzeba jednak przyznać, że przybył tu w konkretnym celu. Chociaż wczoraj nie słuchał naleśnika zbyt uważnie, to wyłuskał kilka słów, mówiących o.. miejscu i czasie. Było też coś o wyprawie, ale niemożna było Mestora winić za to, że niezupełnie wiedział o co z takową chodzi. Tak, to była owa polana ze skałą, był dzień jutrzejszy w porównaniu do wczorajszego i jeszcze zauważył zwierza podobnego do szopa.. czyli jenota. Chyba najwyższy czas poznać calutką prawdę, którą przeoczył. Podszedł do Krgara, zniżając łeb nisko, ku samiutkiej ziemi.

Wadera przytruchtała na teren Skalnej Polany, trzymając w pysku fiolkę z leczniczym wywarem. Ych, no niestety naczynie to jest dość nieporęczne, więc nie ma rady - i trzeba trzymać je zębami. Zauważywszy jenota, podeszła doń ochoczo i położywszy butelkę na ziemi, zamerdała lekko ogonem.
- Witaj. - przywitała się ze zwierzakiem dość wesołym głosem.
- Jestem gotowa na wyprawę. Oprócz mnie, z Kiheitai przybędą jeszcze Raum i Mestor. - oznajmiła, niczym oficer przed generałem.
- A jeżeli chodzi o tę drugą sforę.. To niestety nie wiem, kto z nich przyjdzie. Myślę, że wszyscy, bo ich stado liczy chyba zaledwie.. trzy wilki? - to powiedziawszy, usiadła na ziemi, i rozejrzała się, czekając na resztę.

Poczuwszy się nieco lepiej, Rahnai wyprawiał się coraz dalej. No bo kiedyś musi poznać te ziemie, prawda? Musi wiedzieć, co gdzie jest, bo kiedyś ta wiedza może się bardzo przydać. Wędrował więc, wędrował i wędrował... Aż zawędrował na polanę. I natknął się na dziwne zgromadzenie z jenotem (tak, tak, Rahnai potrafił odróżnić jenota od szopa) w samym centrum.
Postawiwszy uszy na sztorc, zbliżył się powoli do grupy. Nie widział tu nikogo z Yanakhty, ale w sumie - nic dziwnego. Było ich niewiele, łatwo się wyminąć. W każdym razie, ów fakt niezbyt mu przeszkadzał. Nie to, żeby uważał, że pakt był nienaruszalny i absolutnie nic mu się nie stanie. Nie, po prostu... Jakoś tak. Nevermind.
Widać było, że basior jest poirytowany, ale dobrze się trzymał. W dużej mierze zachowywał pokerowy pysk i jakoś szło.
- Witajcie. - Skinął łbem obecnym, nawet nie myśląc, że kroi się tu coś większego. O wyprawie nie wiedział, bo nikt go nie olśnił. Tutaj zjawił się przypadkiem, ale nic nie szkodzi zainteresować się, co tu się wyrabia, prawda?
Spojrzawszy po zebranych, ostatecznie stanął obok Nenille - z tą miał najlepsze wspomnienia, jakby nie patrzył.
- Co tu się dzieje? - zapytał z umiarkowanym zainteresowaniem. Nie, żeby od razu chciał wciskać tu swój nochal. No, ale skoro mają pakt, to może dyplomatka tamtej watahy powie mu, o co chodzi. Bo może jakiś festyn organizują? Albo wyprzedaż ziół? Nigdy nie wiadomo.

Inter zjawił się tuż za Rahnaiem. Przypadkowo spotkał go w drodze na polanę. Po zasłyszeniu strzępków informacji o misji postanowił sprawdzić, czy aby nie ma żadnego ogłoszenia, czy czegoś, podobnie jak było z ćmami. Usłyszawszy jak Rah zadaje pytanie, on postanowił nie odzywać się w ogóle i poczekać czy reszta odpowie na pytanie białego. Skinął im jedynie łbem zatrzymując wzrok na jenocie podobnym do szopa.

- Ha! - krzyknął wesoło, przerywając tworzenie wiekopomnego dzieła, które za kilka stuleci będzie zapewne podziwiane w jakimś muzeum.
Przyjrzał się uważnie wilkom, zatrzymując wzrok na Nen. Nie był szczególnie zadowolony z posyłania jedynej lubianej wadery w odmęty niebezpieczeństwa.
- Jeśli czegoś nie wiecie, dowiecie się za cztery dni. Wtedy zaczniemy nasze polowanie - rzekł, rozglądając się za innymi wilkami.
Nie chciał się powtarzać, nie chciał też mówić za dużo, bo po co ich straszyć?
Pacnął łapą liść, który leżał pod jego łapami i zaczął się nad czymś zastanawiać.

-Za czttery dni..- Powtórzył, oblizując nos. Czyli wyprawa, na którą i on ma pójść (bez swojej zgody ani wiedzy) - ma polegać na polowaniu? Był zaskoczony, ale właściwie to nie do końca.. Nigdy nie był na żadnej wyprawie, więc nie mógł stwierdzić, czy ma się zdziwić czy też nie. Usiadł na zadku, zastanawiając się nad tym. Ta sprawą była dla niego tak pokręcona, że musiał poświęcić jej więcej czasu. Myślał, myślał.. hehe, myślał!

- Jasne, za cztery dni.. więc jak rozumiem to jest spotkanie organizacyjne, tak? A za cztery dni spotkamy się tutaj znowu, lub w jakimkolwiek innym miejscu i wyruszymy z tobą na wyprawę? Czy może jednak wyruszymy sami..? - Uniósł nieistniejącą brew zastanawiając się o co chodzi. Wiedział od Nen że jest to jakaś misja, na którą każda wataha , albo tylko Yankahta i Kiheitai wyznaczyły osobniki, które mają na nią iść.. Jak mniemał miał to być właśnie on, bowiem wiadomość, którą Nivis miała mu przekazać musiała dotyczyć wyprawy. Inter domyślił się że czekają na kogoś jeszcze, ale na kogo..? Od Kaheia były już dwa wilki,z Yankahty też były dwa, może mieli iść w trójkę?

Wadera ocknęła się z chwilowego zamyślenia. Hm, ostatnio często jej się to zdarza. Z zadumy wyrwał ją głos jenota. Cztery dni?
Mimo wszystko nie obrzuciła Krgara stosem pytaniem, gdyż wyręczyli ją inni. A po co pytać sto razy o to samo? Tak więc postawiła uszy na sztorc, aby lepiej słyszeć i bezbłędnie wychwycić każde słowo, wypowiedziane przez jenota.

Nieco spóźniona Raumowa również postanowiła przybyć w owe miejsce, raczej kierując się tropem Nenille niż własnym instynktem. Skinęła członkom Kiheitai pyskiem na powitanie i usiadła wpatrując się w Jenota. Nawet jeśli coś przegapiła to zawsze może kogoś ze swoich o to zapytać.
Gdy jej wzrok padł na Rahnaia wilczyca wydała z siebie bliżej nieokreślony dźwięk całkiem szybko odwracając łeb w drugą stronę.

- Chciałem sprawdzić, czy ktokolwiek z was tu przyjdzie. W każdym razie... Tutaj... - wskazał nosem liść, spoczywający pod łapami. - ...mam trop, którym musicie podążać.
(zapach z niczym nie może wam się kojarzyć, ale każdy kto to powącha, jest pewien, że nie jest to woń żadnego ze znanych mu zwierząt)
- Rozejrzałem się już. Cokolwiek to jest powędrowało do puszczy. Traficie do niej bez problemu, schodząc południowym zboczem Księżycowego Wzgórza. Za cztery dni... Dostarczę wam trochę ziół na drogę, spotkamy się przy wierzbie, która rośnie na skraju tego dziwnego lasu [temat dopiero powstanie i w nim odbędzie się cała wyprawa]. Przekażcie to również tym, którzy zdecydują się wam towarzyszyć.

//zawieszenie na kilkadziesiąt minut, ale nie musicie tu siedzieć, jeśli nie macie pytań xP

Mestor, z lekkim ogłupieniem na pysku powąchał listek. Wiewiórka? Niee.. jeleń? yhh.. DZIK! A nie, tez nie.. rzeczywiście, Mestor nie mógł sobie z niczym skojarzyć tego zapachu. Skinął lekko pyskiem i odbiegł, bo userka musi zrobić lekcje..

*zt*

Ach, więc łowy. Choć Nen go zignorowała, dowiedział się wszystkiego bez jej pomocy. Może w sumie to i lepiej? Zresztą, nie ważne. Wiedział co chciał - po słowach jenota podszedł bowiem do liścia i powąchał go, nie rozpoznając jednak zapachu żadnego znanego mu zwierzęcia - więc mógł iść gdzieś się zaszyć i tam irytować się w samotności.
Z taką myślą skinął łbem jenotowi i Interowi, resztę zignorował, bo też nie był w nastroju na zachowanie godne dżentelmena. Zamiótł ogonem, fuknął coś pod nosem i już za chwilę oddalał się od polany, zmierzając w bliżej nieokreślonym kierunku. Chciał pobyć sam, bo inaczej prawdopodobnie powie za dużo i znów będą problemy.
Kręcąc łbem bardzo szybko znikł z pola widzenia wilków, niknąc w mroku lasu.

nmgt

Wadera powitała Raum skinięciem pyska, jednak nie odezwała się, bowiem z uwagą słuchała słów jenota i nie chciała ich przypadkiem zagłuszyć.
Kiedy mniejszy przedstawiciel psowatych pokazał liść, Nenille zblizyła się doń nieco i obwąchała dokładnie. Fakt, to był zapach zupełnie nieznanego jej dotąd zwierzęcia. Co było z lekka niepokojące. Jednak z jej pyska nie dało się wyczytać żadnych emocji. Kiedy już wciągnęła obcą woń w nozdrza, cofnęła się, robiąc miejsce pozostałym.
- Puszcza... południowe zbocze Księżycowego Wzgórza... - powtórzyła cicho, przyswajając sobie informacje. W owej puszczy jeszcze nigdy nie była, ale skoro jest to niedaleko od terenów watahy, powinna tam trafić bez większego problemu.
W końcu, chwyciwszy buteleczkę zębami, wyszła, gdyż nie miała już żadnych pytań do jenota. *nmjt*

Raum od razu wystrzeliła energicznie do przodu i powęszyła uważnie przy podsuniętym jej liściu. Położyła po sobie uszy, gdy tylko zorientowała się że nie może rozpoznać owego zapachu. Wyglądało na to, że nieco naruszyło to jej dumę, w końcu uważała się za najlepszego tropiciela na świecie. Wycofała się nadal wciągając jeszcze powietrze przez nos i usiadła zakodowując woń w swoim umyśle jako 'tajemniczego zwierza'. Następnie wbiła wzrok w Jenota przysłuchując mu się. Dostarczy im zioła? Machnęła ogonem z zadowoleniem odrzucając rozczarowanie po nierozpoznaniu tropu. Zapewne był to jakiś wyjątkowo dziwaczny zwierz, których zbyt wiele na świecie nie ma. Widząc, że inni się oddalają poszła w ich ślady.

zt.

Inter wyrwał się z zadumy, i gdy wszyscy powąchali dziwny listek i sobie poszli, podszedł do roślinki. Wciągnął jej zapach zapamiętując każdą, najdrobniejszą cząsteczkę. Ne poznawał zapachu, był taki.. dziwny, jakby nie stąd. Zmaszczył nos dokłądnie analizując woń, po czym skinął jenotowi w podzięce.
- Za cztery dni.. wierzba, puszcza..to gdzie właściwie mamy się spotkać? - Tak, basior nie był zbyt rozgarnięty. Zwierze powędrowało do puszczy, mają tam iść, ale jeszcze przed tem mają iść do wierzby po zioła? Jak to było..
- Mamy spotkać się przy wierzbie i iść do puszczy? - uśmiechnął się lekko i podrapał za uchem, nieco skonfundowany. Nie uzyskawszy odpowiedzi postanowił opuścić polanę. Najwyżej złapie się ogona Rahnaia i będzie szedł za nim.

- Wierzba rośnie na skraju puszczy. Trafisz. Kieruj się moim zapachem, biały wilku - skinął pyskiem do Intera, bo nikogo innego nie miał w zasięgu wzroku.
Podniósł z ziemi kredę, którą wcześniej upuścił, a następnie oddalił się w poszukiwaniu ziół.
/zt

Pojawił się na polanie, wiedziony sprawami rangi krainowej. O ironio, akurat jemu przyszło pełnić rolę miejscowego stróża porządku.
Sprawa była nagła, nie miał przygotowanej notki, którą mógłby przyczepić do drzewa z ogłoszeniami. Usiadł więc, rozgryzł owoce okolicznych krzewów, zanurzył pazur w wydzielinie, a potem zaczął skrobać coś na korze drzewa.