Potężny Dąb

Senshi na początku nie zauważył kręcącej się nieopodal małpiatki. Jednak gdy weszła w strefę jego pola widzenia, machinalnie spojrzał w jej stronę. Warknął głośno. -Czego ttu szukasz!?- Wstał, szczerząc kły. I cóż za ironia, że w Febo również dostrzegł kolację! Mały był to posiłek, co prawda, ale zawsze coś..

Lori nie zrozumiał jednak tego, co mówił wilk. Zdał sobie sprawę, że nie jest bezpieczny. Wypuścił z pyszczka zioła. -Nic nie zrobiłem! Nic nie zrobiłem!- Piszczał w swoim języku. Niestety, basior nie miał również prawa zrozumieć jego mowy. Chciał już uciec, ale.. świetliki wydawały się takie apetyczne! No i może zdoła jakoś przekonać tego "złego" wilka?

-Głupie, nieudolne stworzenie..- Miał zamiar już wymieniać wszystkie negatywne cechy dotyczące inteligencji jakie widział w stworzeniu, ale zauważył zioła. Podszedł bliżej, przyozdabiając pysk beznamiętnym wyrazem. Łapę położył na roślinach, które do siebie zgarnął. Przez cały czas uważnie obserwował Febo. Czy to miał być dar dla niego? Uchh, chyba ma zbyt duże mniemanie o sobie. Bo niby nagle specjalnie przychodzi do niego takie.. coś, które ma zamiar oddawać mu cześć i dawać prezenciki? Mimo wszystko zioła postanowił zachować dla siebie.

Zadziwiło go zachowanie Mestora. Jak on śmie! Kraść JEGO drogocenne zbiory! Już miał odebrać swoje roślinki siłą, ale.. doszedł do dwóch wniosków. Pierwszy mówił, że wilk tak czy siak jest od niego silniejszy. Drugi natomiast, że właśnie uratował sobie tym sposobem skórę, a psowaty nie chce go pożreć. Przytulił się do 'potężnej' łapy senshi, po prostu czekając.

To zachowanie zupełnie zbiło go z tropu. Już miał machnąć łapą, chcąc tym samym wysłać Lori na drugi koniec lasu, ale się powstrzymał. -Jestteś bardzo spryttny, że zebrałeś ttyle dobrych roślin i jeszcze żyjesz wśród naszej społeczności. Wilki lubią pożerać takie małe, soczystte kąski..- To mogło trochę zabrzmieć jak dwuznaczna groźba, ale Mestor miał głos dziwnie spokojny. Czyżby odezwało się w nim uczucie macierzyństwa? Takie małe, bezbronne żyjątko w złym wielkim świecie. Heh.

Tak jak wcześniej, słowa wilka były dla niego tylko bełkotem. Natomiast sposób, w jaki owy bełkot wymówił dały mu do zrozumienia, że nie powinien się obawiać. Wypuścił pyszczkiem ciężkie powietrze, zalegające mu w płucach. Łapką wskazał na lampion z świetlikami.

Również odwrócił wzrok na lampkę. -Czyli tteż jestteś głodny. Juttro się najemy. Tto sprawiedliwsze.- Mruknął, puszczając zioła. Niech ten mały lepiej je zachowa. Być może w jego łapkach będą mu bardziej przydatne, niźli w jego futrze? Ułożył się znów przy drzewie, obejmując łapą lampkę. Zostawił przy sobie trochę miejsca dla małpiatki. Jeszcze chwilę obserwował nowego, małego przyjaciela, ale zaraz zasnął.

Jęknął. Czyli nici z uroczej kolacyjki? Mimo wszystko podreptał do basiora, do którego futra się wtulił. Może jutro da mu coś lepszego do jedzenia, a po prostu chciał oszczędzać świetliki? Lori szybko zasnął, czując się bezpieczny. Mimowiednie zaczął pachnieć zupełnie tak, jak Mestor. Wcześniej oczywiście znów wetknął do pyszczka zioła, ażeby nikt niepowołany mu ich nie ukradł.

Przyszedł tu znów ciągnąc za sobą wielki liść z wielkim bagażem w środku. A dotarłszy do tego miejsca, zorientował się, że jest tu zbyt wiele złych zapachów, których czuć tutaj na pewno nie chciał.
"Przeklęte bestie..." - warknął pod nosem i wszedł do środka dębu, sobie tylko znanym sposobem omijając zaborcze pędy.
Ułożył wszystkie swe skarby na swych miejscach po czym położył się w zastanowieniu, czy to miejsce nadal jest idealne czy może dobrze będzie poszukać sobie jakiegoś idealniejszego...

- Trudno, będziemy musieli sobie poradzić. - mruknął po zakończonych rozmyślaniach i jeszcze raz upewniwszy się, że wszystko jest na swoim należytym miejscu, wyszedł i oddalił się ku skrajowi lasu...

Cóż. Febo obudził się dosyć późno, ale Mestor również jeszcze spał. Lori był bardzo, ale to bardzo głodny. Otworzył więc szybko lampkę i pożarł jej całą zawartość - czyli pięć już prawie 'zdechłych' owadów. Mmmm, to naprawdę był syty posiłek. Chcąc odwdzięczyć się jednakże basiorowi, na miejsce świetlików włożył wszystkie swoje dotychczas zebrane zioła. Z lekkim uśmiechem oddalił się gdzieś na obrzeża lasu.

zt.

No cóż. Obudził się zaraz po zniknięciu małpiatki. Był strasznie rozespany i czuł się potwornie głodny! Będzie musiał na coś dzisiaj zapolować. Odwrócił łeb w stronę lampy, która okazała się.. pełna ziół. To go bardzo zaskoczyło, a zarazem wywołało uśmiech na jego "pszepjenknei" gębie. Oczywiście, jak się domyślił - świetliki zniknęły bezpowrotnie. Aj tam, trudno się mówi. Taka wymiana była nawet bardzo dla niego korzystna, bo i tak miał zamiar złapać kilka świecących i latających robaczków. Rośliny schował do futra, a uchwyt lampy chwycił w zęby. Będzie musiał wykorzystać tego Febo, ażeby zrobił dla niego piękny naszyjnik z lampką zamiast zawieszki. Później jednak go poszuka. Na razie wytuptał w poszukiwaniu obiadkuuuu!

*zt*