Fuathur

` Ciemność to wszechświat, który naprawia błędy. `

Imię:
Fuathur, co wolno można od irlandzkiego przetłumaczyć nienawiść. Mimo tego, sam on pochodzi z mroźnej, a zarazem ognistej krainy zwanej Islandią. Jego prawdziwe imię brzmi Þrumuveður/Stormur co na język polski przekładając oznacza burzę, sztorm.

Wiek:
Po prostu — dojrzały. Szczerze mówiąc, to całkiem niedawno wszedł w dorosłość. Więcej nie trzeba wiedzieć, gdyż on wiosen nie liczy.

Wygląd:
Całkiem nieduży, aczkolwiek dobrze (coby nie powiedzieć poprawnie) zbudowany basior. Jego przenikliwe, a zarazem z chłodem i powagą ślepia obserwują uważnie świat, licząc każde katastrofy napotkane. Fuathur jest wilkiem o biało—srebrnej sierść, gdzie zakończenia uszu są czarne z domieszką popielatej sierści. Pod kłakami na szyi kryją się blizny, zaś na jednej łapie wyraźnie widać ślady oparzenia. Ogon, a właściwie kita wydaje się być przykrótka, jakby brakowało jednej kosteczki i właściwie wydaje się być elementem niepasującym do ciała basiora. Może nie prezentuję typowego osiłka, jednakże jego zaletą jest giętkie ciało, które zwinnie potrafi uniknąć ataku. Poza tym, jedyną cechą charakterystyczną tego osobnika mogą być czerwono—szare ślepia, w których czai się mrok i chęć rozlania posoki...

Charakter:
Tu właściwie zaczynają się schody. Otóż, Fuathur należy do wilków o dość zawiłej, co najmniej szarej i ciężkiej przeszłości, co odbiło się na jego charakterze. Zimny, poważny a zarazem wyprostowany, pewny siebie jak i swych poglądów. Bywa również pyskaty na swój sposób, jednak to zależy od rozmówcy. Jest basiorem zamkniętym w sobie, co nie zmienia faktu, iż potrafi być honorowy wobec towarzyszy (jeżeli takowych znajdzie, co jest wątpliwe). Stroni od innych, jest nieufny. A d o b r o i z ł o ? Cóż o tych wartościach on myśli? Jest, szczerze powiedziawszy...zagubiony. Taaak, to idealne określenie. Dla niego jest to nic innego jak harmonia dla świata, jednak jeżeli miałby już wybierać, stanął by po stronie zła. Dobro owszem, zawsze triumfuje, jest tym, co moralność nakazuje popierać. Ale, dobro jest złudne, ponieważ jest nadzieją. Nie zawsze można liczyć na pomoc, szacunek, cokolwiek. Zaś to ciemność jest tym, czego Fuathur pragnie. Powodów jest wiele, przede wszystkim jego doświadczenie życiowe mu nakazuje iść ścieżkami brutalności. Nawet to i dobrze; zabijać? Proszę bardzo! Nie ma uczuć, zatem i pozbawienia życia przeciwnika, niezależnie od gatunku nie stanowi dla niego problemu. Bo tak wychowało go życie, a w jego żyłach płynie krew dość sporej wilczej rodziny, której wartości zawsze polegały na zgaszeniu światła.

Ciekawostki, czyli o osobliwości Fuathura:
— Fuathur ma to do siebie, że mówi cicho, niewyraźnie, toteż rozmówcy muszą być cierpliwi, by go zrozumieć.
— Często chorobliwie potrzebuje samotności; jeżeli jej nie dostatnie, robi się agresywny.
— Niestabilny psychicznie, czasami ma napady lękowe oraz bliżej nieokreślone (ah, co życie z nim zrobiło!).
— Na domiar złego może nie być w stanie założyć własną rodzinę, ale to tylko podejrzenia.
— Czasami jego blizny bolą na ciele bolą, dlatego często może poszukiwać jakiś ziółek leczniczych.
— Tak, można spokojnie uznać go za wariata/psychopatę czy kogoś tam.

Statystyki:
siła: 10.
zręczność: 25.
wytrzymałość: 25.
szybkość: 10.
spostrzegawczość: 20.

Punkty Doświadczenia:
obecne: 100. {wymienione; 1900 }